donderdag 23 augustus 2012

Foto's!!

Alle foto's van MBC.. enjoy!


Click here for the complete

maandag 13 augustus 2012

after-party

Yesss, alle verslagen per stage zijn helemaal bijgewerkt.
Gewoon hierboven op de juiste stage klikken.
English: scroll down

Ondertussen ben ik al een beetje uitgerust en is het eerste feestje achter de rug.
Pas nu kon ik al jullie reacties lezen, aangezien internet in Mongolië  niet echt vanzelfsprekend was.
Heel erg bedankt voor voor alle aanmoedigingen, leuk om te lezen!!

Na een lange terugreis met vooral 10 uur Moscou airport ben ik weer eens in België.
Uiteraard vind ik het nog steeds jammer dat ik die roze trui niet heb kunnen vasthouden, (en daarmee ook de fiets die je als winnares krijgt en best wel van pas was gekomen...)
Maar misschien is het wel beter zo, want nu denk ik tenminste na over hoe het mis is gelopen en wat ik moet doen om dat te vermijden, of wat ik moet doen om nog beter te zijn volgende keer. Misschien was ik de  sterkste, maar niet de beste, want de beste wint altijd en dat was Elisabeth. En daarbij, moest Solongo op dag 1 geen kettingbreuk gehad hebben had alles er vast nog helemaal anders uit gezien.
Als als als... het maakt nu toch allemaal niets meer uit en het is ook allemaal niet belangrijk. Ik heb het uitgereden en ben nog helemaal gezond, op een paar goeie schaafwonden na. Ik heb een zalige tijd gehad en heb hele lieve mensen leren kennen, bij de Belgische clan voelde ik me écht weer thuis en kon ik helemaal mijn zotte zelf zijn.
Bovendien vind ik na deze race dat het nu eindelijk eens gedaan mag zijn met aan mezelf te twijfelen. Tot nu toe dacht ik bij iedere start: 'wat doe ik hier in godsnaam tussen al die 'echte' ??' Ik ben naar Mongolië gegaan vol twijfel of ik dit wel zou kunnen uitrijden en ik heb verdorie heel de tijd zitten rijden voor de overwinning. Geen haar op mijn hoofd dat met dit scenario rekening gehouden.

Of ik het opnieuw zou doen?? Direct! Ik vind de Mongolia Bike Challenge in zijn totaal écht de max.
Ik hou van de basic conditions, van het kamperen en als alles goed gaat de koude douches. Ik vind het grappig als we met crossed fingers moeten hopen dat we door een rivier komen, of misschien wel ingesloten blijven op ons eilandje. Op die momenten vind ik het een uitdaging om de anderen te blijven entertainen of vind het ik leuk om mee te helpen het kamp te verhuizen. Ik vind het spannend als je gedurende 10 dagen alles kan meemaken qua weersomstandigheden, van storm tot regen of sneeuw en snikheet.
Natuurlijk zijn er dingen die ook anders kunnen, die zijn er altijd. Het bier was te duur.. :-) en ik wist nooit waar ik nu die flessen water moest halen. Aanschuiven om te eten, daar deed ik al helemaal niet aan mee, maar dan zat ik wel een half uur later aan tafel.
Mongolia Bike Challenge is niet iets waar je naartoe moet gaan als je niet tegen onverwachte omstandigheden kan, zo heb ik ook bijgeleerd om niet op 1 rit te rekenen om je klassement goed te maken. Ook als je comfort nodig hebt om 10 dagen vol te houden zoek je beter een andere challenge.
De reden waarom ik hier goed gedaan heb is misschien omdat de Mongolia Bike Challenge meer voor avonturiers is dan voor rasechte racers, of misschien is het hier de perfecte combinatie van beide.

Nu ik dit gedaan heb zou ik in elk geval voor geen geld  willen deelnemen aan een Challenge waarbij je iedere avond op hotel kan, of waarbij er zoveel deelnemers zijn dat je elkaar helemaal niet kent, want ook die kleinschaligheid van MBC maakt het net zo leuk. Iedereen kent iedereen en helpt elkaar op een of andere manier.

Ik heb dus zeker zin om nog eens terug te komen, maar of dat volgend jaar al zal zijn... geen idee.
Helemaal geen idee wat nu de volgende uitdaging wordt. Ga ik verder en nog harder door met mountainbiken? Zoek ik mezelf Liesbeth-gewijs weer een volledig andere uitdaging? Een nieuwe fietsreis van Belgie naar Nepal op mijn eentje? Een wintertrektocht door Groenland of Siberië? Volgende winter wedsrijdjes ski-alpinisme? Weer wat meer bergen beklimmen of misschien toch ook eens voor de adventure-raids/trailruns gaan??
 Ik weet het nog niet, ik denk er nog even over na. (tips zijn altijd welkom!)


In elk geval, nu zaterdag doe ik voor het plezier de Grand Raid mee in Zwitserland. Een wedstrijd van 125 km en 5000 hoogtemeter, die bovendien langs mijn deur passeert.
Met 2 vingers in mijn neus en achteruit. ;-) En ik start helemaal vooraan in het startvak bij de vrouwen, zonder te denken: 'wat doe ik hier in godsnaam tussen al die echte?' Met mijn roze MBC-truitje ben ik zaterdag gewoon 'een echte!'

Tot dan, tot later, en nog eens merci iedereen!
Liesbeth



Thanks  a lot, merci beaucoup à tous le monde pour me supporter pendant la course, et aussi avant, pendant l'hiver.
I'm back in Belgium now, first party yesterday night was really nice. Off course I'm still disappointed about not having that pink jersey, but it makes me also think about where it went wrong and how I can improve. Another good thing is, from now I will stop thinking about myself that I'm not good enough for races. Next time I'll have more confidence, and I'll start like that on the Grand Raid, this saturday in Switserland. Last year I participated there for the very first time and couldn't sleep because I was so nervous. Now I will wear my pink MBC jersey and I will feel like a 'real rider', even if I do the race just for fun.
About MBC, I'm quite sure I want to do it again one day. I really loved the whole thing, the combination of racing and camping. I don't mind the unexpected events and I think it's exciting when we might be stuck for another day because of the floodings.
Maybe the MBC is more an adventure than a race, maybe that is the reason why I enjoyed it so much.
From now I can start thinking about another challenge, on te mtb or not, it might be something completely different, as long as it is crazy enough... :-) 

zondag 12 augustus 2012

To Liesbeth Hessens

Planet Group

congratulates Liesbeth with her well-deserved podium!!!
Way to go Liesbeth nr 57!!

After 10 stages in the most difficult circumstances in the land of Mongolia.
=> Gategory All:
Place 18 from 59


=> Gategory female:
Place 2 from 8
with only 6 minutes from place 1







zaterdag 11 augustus 2012

Verslag na laatste etappe op 9 augustus. 

Vandaag heb ik verloren.

Had gewoon niets meer in de benen na de zware dag van gisteren. Moest lossen, kon echt niet beter of meer. Ik weet dat de 2de plaats veel meer is dan verwacht, maar ik was er zooo dichtbij! En ik was hier absoluut de sterkste, dat weet iedereen hier. Ben zoveel alleen onderweg geweest terwijl m'n concurrente een constante gangmaker had.
Verloren door teveel pech.
Of misschien door te weinig ervaring. In het heetst van de wedstrijd niet het goeie wiel of de juiste lijn gekozen. Of beter materiaal nodig..
De Belgische trein stokte volledig vandaag na de inspanningen van gisteren. Ook Krokie en Kristof waren niet meer te zien toen ik aussie Robert en Libby moest lossen.
Ach, binnenkort kan ik het allemaal weer relativeren maar nu laat ik mezelf nog even heel erg ontgoocheld zijn.


Today I lost the stage. The very last one and I lost my pink leader jersey. Didn't recover from the 'time trial' the day before, when I had another flat tire.
Off course I feel dissapointed for the moment. I've been riding very strong and I was sooo close to overall victory, though I know that a second place is much more than what I came for. 
I had too much bad luck, or maybe not enough experience.
Also the other Belgian guys had a very hard day today.
It is what it is, I've done all I can.
Today I feel very sad and dissapointed, but no worries, gonna be happy again soon!

woensdag 8 augustus 2012

Een thriller....

België,1h33 Donderdag 09/08/2012, berichten van Liesbeth, vlak voor de laatste etappe,....de beleving...

Nooit gedacht dat ik op deze manier hier zou bezig zyn. Zou Soms liever stoppen met zo hard te ryden en tyd nemen vr fotos filmpjes en praatjes ma ben nu blykbaar in die situatie verzeild geraakt en dan ga je er in mee. Of ik dit zo nog 5 dagen volhoud, geen idee. Doe gewoon per dag verder en kzie wel

Hoe lang ik dit trek. Verder strak kampleven. Aankomen, eten drinken, douchen, 2de x lunchen, fiets kuisen en bywerken, schaduw zoeken vr dutje, benen nbeetje soigneren, eten/ drinkflessen/kleren in orde vr volgende dag, awards vd dag, avondeten, slapen. Daartss ook tegen iedereen willen nklapke doen

En constant over en weer nr twc. Eten is nramp, jezelf byna heel de tyd forceren zoveel mogelyk nr binnen te werken. Nu moek echt slapen, kan nie meer. hopelyk is knie ok morgen na val. En mss eens rustige dag zonder pech. Ciao

Dag 6 wilde ik rust4 doen maar ondertss heb ik al door da je beter by de start zo lang mogelyk bij kopgroep blyft. Eenmaal je die moet lossen is het sowieso nzware inspanning om terug te komen. Ik hoorde dat libby al gelost was dus besloot nog even vol te houden. Wat later toch gelost maar wel samen met

Krokie en kristof die sinds vandaag solo reed ipv tandem. Kristof op kop, reed razend snel, krok en ik beide moeite om volgen. Bij bev. 1 stopt kris en zien we groepje libby aankomen. Besluiten samen verder te rijden. Krok en ik meestal op kop, eigen rustig tempo en zo ryden we ons tenm niet vast in het

Zand gelyk de rest na ons. Zo werken we de rit af, tot laatste klim net vr einde. Zie dat libby direct gat laat dus stamp ff stevig door. Laatste km vals plat diep gaan en maak daarmee +-1'30" goed. Kamp op col, veel wind en prachtig zicht. Hoewel costant stygen Eindelyk ok dag gehad.

D7 queens stage. Keek uit nr deze etappe omdat ie meest technisch was + echte bergrit met 3 cols. Hoopte zelfs op regen om nog technischer want heb op da vlak echt voordeel. Goeie Start, deze x zorgde ik dat ik in een goed wiel zat. Koos da van corry, alg leider en pro-rider in konateam. Is hier samen met

3 andere pro-riders. Kon tydens 1ste lichte klim hun wiel houden. Beloning: downhill tss de konaboys, was de enige vn het pak die hen kon byhouden. Wist nie wa me overkwam en voelde me super stoer. Duurde helaas nt lang, ketting zat vast, moest stoppen en had moeite om los te krygen. Zag heel de hoop

Voorbykomen, en ik weer achteraan. Gel was kopgroep nog nie echt op gang en kon geraakte nog vlot terug. Paar km verder samen met krok en kristof toch eigen tempo. Ook libby, rob en jen sluiten aan. Kris gaat razendsnel, tof stukje nbeetje draaien en keren. Hebben allemaal moeite om te volgen, mr geluk.

Kraakt libby eerst. Na bev 1 gaat krok zn tempo ryden, groep valt uiteen. Ik hou nog net zn wiel tot begin klim 1 en dan is het elk vr zich. 1ste regendruppels, hoera! Probeer mezelf constant te kalmeren, er volgen nog 2 klims en hoogte laat zich voelen. Op 1ste top alles potdicht en gietende regen.

Voorzichtig afdalen dus. Gel heb ik nt koud, ma begin wel hoofdpijn te krijgen en moet opletten vr duizeligheid. Volgende col doe ik zo traag mogelyk, voorsprong heb ik toch. Wegen worden beekjes, dit afwerken w vooral een mentale test. boven op col 2, nog 1 col en 30km te gaan. Maar dan hor ik dat

Rit w afgelast. Ben zo kwaad dat ik de boel kan afbreken. Alle insp vr niets? Begin erby te bleiten. Alsof nballon die je onderweg met veel moeite met mental ea force hebt opgeblazen plots doorprikt w. Dan komt iem me halen, de tyden w daar opgenomen en ik moet snel het busje in om nt af te koelen.

Vlug ivm gisteren. Stond 13' vr na queens stage. Bij 1ste downhill plat gereden, moeite om band te herstellen. Kristof bleef by me, zaten volledig achteraan. Krist op kop, tot bev 1, daar ong 8min achter, nog 17 km asfalt. Kristof reed zich volledig leeg vr me. Dan was het aan mij, weer alleen. 2 klimmen

En laatste tegenwind. Voelde als ntijdrit. Was aan het hypervent toen ik over de meet kwam mr heb nog 5' over vd 13. Volledig op en dood.

Nu weer verplaatsing met busjes, straks laatste rit vn 90km. Ik zet me in het wiel vn libby en kom er niet meer uit. Ik ben sterker, hopelyk gn pech deze keer en dan in roze trui op karakorum over finish.

Liesbeth

dinsdag 7 augustus 2012

Nr one

Congratulations Liesbeth !!

"After the queen's stage Hessens becomes the new leader in the overall classification"




zaterdag 4 augustus 2012

While things are starting to look similar at the front of the men´s elite pack, a dramatic women´s race is unfolding behind them. Current leader, Elisabeth Adamson of Australia is being challenged in the overall standing by Leisbeth Hessens of Belgium as well as the Mongolian rider, Solongo Tserenlham.

vrijdag 3 augustus 2012

SMS Berichten ter plaatse 03-08-2012 18h Mongolia

STAGE 4:

Na ritwinst dag 3, 1'30" achter op roze leiderstrui.
Besloot volgende dagen bij haar te blijven, en zo rustig mogelijk te fietsen.

Dag 4 gaat alles aanvankelijk volgens plan. Ik neem weer een behoorlijk snelle start om even later op de korte beklimmingen mijn eigen tempo te rijden. Dan komt Elisabeth- Libby aansluiten, met aussie Robert. Even later pikt ook Belg Krokie in zo rijden we samen een behoorlijk normaal tempo. Doet goed na de rit van gisteren. Landschappen wisselen elkaar deze keer af, voor het eerst ook een bijzonder leuke downhill, waarbij ik al snel een van de twee mongoolse meisjes kan bijhalen, (die niet zo sterk zijn in downhill) maar net op dat moment glijdt ze onderuit en ik kan haar niet meer ontwijken. De eerste 10 punten voor het overhoop rijden van Mongolen zijn daarmee behaald. (grapje hé) Gelukkig verder geen erg en we kunnen allebei weer op onze fiets springen. Zelfs met de val erbij moet ik na de downhill de rest even opwachten, tijd om mijn zadel weer recht te zetten en iets te eten en te drinken.
De zandstroken maken gelijdelijk plaats voor rocky wegen, waarbij het draaien en keren is, op en af, tussen allerlei bizarre rotsformaties.
En dan natuurlijk, halverwege koers heb ik een eerste platte achterband. Ik ben veel te opgejaagd om die efficient te vervangen, maar gelukkig blijf Krokie bij me, helpt me de band te vervangen en krijgt me gekalmeerd.  bracht me helemaal terug.
Laatste 30km cash betaald, Dan zet Krok zich op kop, ik bijt me vast in zijn wiel en ze stuiven we vooruit. moet lossen. Eerst halen we het groepje bij met de Canadese Jennifer, die achteraf vertelde dat we als een stomende trein zo hard voorbij komen gereden.. als een stofwolk die verder in het landschap vooruit ziet schuiven. Hmm.. Jen is een geschifte zalige meid die ongelofelijk kleurrijk kan vertellen! Als Jen in de buurt komt heb je haar altijd eerder gehoord dan je haar gezien hebt.

En dan komt voor ons ook weer het groepje Libby in zicht, eindelijk. Mooi werk van Krokie.
Sportief gedrag bij de bevoorrading, we wachten tot iedereen herladen is, en ook wanneer Krokie en ik in een grote modderplas ten van komen blijft de rest van de groep wachten.

Maar daarna wreken de eerdere inspanningen zich toch, plots kom ik amper nog vooruit en kan ik zelfs het wil van Libby niet meer houden, die aussies hebben dat natuurlijk gezien, geven nog een duwtje bij en ik moet lossen. De 3de bevoorrading met cola en zoute chips doet me weer goed, Krok zet zich nog eens op kop en zo kunnen we samen tot de finish toch nog een deftig tempo uitrijden.

Vandaag voelde voor het eerst een beetje als België - Australië, zou later alleen maar  versterken, tot in het supportersbusje.
In elk geval, merci Krok voor vandaag!! Af en toe is zo'n steun toch goud waard!



STAGE 5:

Dag 5: zelfde plan als gisteren: er een rustige rit van maken, hopende om toch 1 rit een beetje te kunnen herstellen.
Nam weer een super start, was mee in kopgroep en zag Libby al langs de weg stilstaan. Ideaal, nog efkes mee met de de snelle mannen dus!
Maar helaas, 2 minuten later valt een Mongool voor me in het zand. Net daarvoor zat ik nog achter de pro-jongens te rijden en dacht ik de ideale positie gevonden te hebben, die mannen kunnen tenminste met een fiets rijden, maar dan trekt de groep zich op een lint, komt weer samen en ik ben mijn goeie positie kwijt. Weer 10 punten binnen dus, alleen is het deze keer niet zo grappig want ik ga echt hard en rijdt gewoon middendoor over die Mongool. Met een bijzonder harde klap kom ik op de grond, ik voel dat m'n helm zijn dienst doet en van mijn knie is minstens het vel eraf. Gelukkig krijg ik geen andere renners meer over mij, met moeite kruip ik weer recht, trek alles weer op zijn plaats en probeer dan moeizaam weer op gang te komen. Alles doet pijn, zit te wenen op mijn vélo maar voel tegelijkertijd ook dat er niets ernstigs gaande is.

Ik zie het niet zitten om na die achtervolging van gisteren alweer te gaan achtervolgen, zie het groepje met de roze trui weer verder en verder weg rijden. Heb nog steeds geen moed bijeen, tot Ivana, een pools meisje die gewoon haar eigen ding rijdt tijdens de wedstrijd, zich laat afzakken tot bij mij, mij wat moed inspreekt en dan op kop gaat rijden. Wat later zie ik ook dat het Mongoolse meisje helemaal teruggezakt is, ons even opwacht en met 3 beginnen we rond te rijden, tegen de wind in. Het geeft me langzaam maar zeker weer moed, en wat later schiet ik toch weer alleen over. Het mongoolse meisje reed nog goed mee, maar ik zag dat ze moeite had, wachtte eerst nog op haar maar besloot dan gewoon mijn eigen tempo verder te rijden. Ideaal, een beetje later werd ik zelf opgepikt door een sympathieke Duitser, die mij dan weer op sleeptouw nam. Die kerel ging super hard, die lange vlakke stukken tegen de wind, daar was ie echt goed in en ik maar spartelen om bij te blijven.
Maar we pikken de ene rijder na de andere op en dat geeft moed. Net voor de bevoorrading sluiten we aan in een groter groepje waar ook Jen weer bij rijdt, en bij de bevoorrading hoor ik dat we slechts 1' achter hebben op de eerste dame. Super!!

Helaas, ik vertrek van de bevoorrading en zie dat mijn voorste band al half plat is. Manman, gelukkig kan je me via dit verslag niet horen vloeken. Ik zie het ideale groepje wegrijden, een kerel van de organisatie is wel zo vriendelijk mijn band te vervangen maar ik sta er weer alleen voor, voor de laatste 60 km. Zwaar vloekend schiet ik weer in gang, het was nog ver, de langste rit van de hele challenge, met heel veel los zand en tegenwind. Ik blijf de moed erin houden deze keer, blijf gewoon zo stevig mogelijk doorrijden, we zien wel wat ervan komt.
Achteraf hoor ik dat het groepje Jen net na die bevoorrading bij Libby is komen aansluiten en dat zij het super lastig had in het zand. Verloor die dag een minuut of 7. Maar was achteraf eigenlijk vooral trots op mezelf dat ik in mijn hoofd na die val niet had opgegeven en weer hard ben gaan rijden. Besloot het maar positief te bekijken, hoe jammer de situatie ook was, en hoe hard ik ook gevloekt had onderweg.

Morgen nieuwe poging om rustig te doen..

en dan ...dag 7 is de koninginnerit...de meest technische.

Als het nu ook zou regenen dan is het helemaal mijn ding !!!!

Liesbeth

donderdag 2 augustus 2012

Liesbeth arrived as first in stage 3 of the Female category in the MBC!!!!
Stage 3: 112 km, 1580 m climb
               From Undur Sant uul Maoutains to Sharrligiin gol River