St 03 & 04

Stage 03: 01-08-2012

Stage three of the 2012 Mongolia Bike Challenge presented by Orbea proved to be another exciting day of racing. The sun shone brightly on the long line of riders making their way through the semi-arid grasslands and pre-desert landscape. Riders faced four significant climbs over the 112 kilometer course starting in the Undur Sant Uul Mountains and finishing near the Sharlinggiin Gol River. There were familiar faces at the front of the pack today although there were a few new challengers early on. At the first GPM at 60 kilometers, though, the top eight riders had established a substantial lead. Wicks, Sneddon, and Wallace of Team Kona broke away with Pau Zamora of Team Buff, as Carter Hovey of Team MBC Racing p/b Orbea-SMP chased. Hovey caught the lead group and rode with them until the last 20 kilometers when he dropped off the back up the last climb. At the finish line it was Pau Zamora (Buff) winning stage three, followed by Kris Sneddon (Kona) and Cory Wallace (Kona). After three stages, Cory Wallace of Kona is leading in the Overall Classification.




Ik had me dus weeral voorgenomen om traag te starten vandaag, ik ben uit mezelf eigenlijk ook helemaal geen snelle starter en heb over het algemeen altijd wel wat tijd nodig om op gang te geraken. Maar als die groep dan in gang schiet en je kunt aanvankelijk goed mee, tjah dan ga je er toch gewoon voor. Op een bepaald moment komt Krokie naast me fietsen met de race-info: 'de 2 dame's moeten lossen en die met de roze trui heeft het écht lastig!' Dusja, 1 ding te doen: blijven gaan! Op de heuveltjes goed stevig doorgetrokken, er waren ook een paar leuke downhills bij, altijd in mijn voordeel, en ook op de vlakkere stukken slaagde ik erin een goed tempo te houden. Hier en daar kon ik een stukje meefietsen met een Mongoolse deelnemer, maar toch vooral mijn eigen ding gedaan. Op het einde zat ik er toch redelijk door, maar ondertussen durfde ik er toch over dromen om zelf ook een etappe binnen te doen en zo'n mooi Mongools hoedje op mijn hoofd te zetten als winnares.  Een groepje Mongolen nam me de laatste kilometers nog wat op sleeptouw, maar het was echt aanklampen, en moest ze uiteindelijk toch laten rijden. Het was echt aftellen de laatste 10km en telkens als je denkt dat je het kamp in zicht gaat krijgen zit er ergens nog een heuveltje tussen. Ik had zelfs honger op het einde, slecht bezig dus!! Maar geluk kwam toen de finishboog te voorschijn en ik haalde het. Mijn etappe op zak! Hoeraaaaa! Wie had dat gedacht zeg!!! Super! Jen kwam 2de binnengerold en zei me nog dat ik wellicht de roze trui ook zou hebben daar Libby echt een slechte dag had. Ik besloot er helemaal niet aan te denken, uiteindelijk bleek ook dat Libby nog 1'30" voorsprong had, en ik vond dat helemaal niet erg. Als Libby op dag 3 al een lastige dag had, dan bood dat misschien later nog wel mogelijkheden als ik dat wilde. Iemand van de organisatie zei me ook dat ik maar eens moest denken over die roze trui. 'Not yet' antwoordde ik.  En ik zou het eigenlijk ook helemaal niet zien zitten om die roze trui nu al te gaan verdedigen.
Ach, ik had een ritoverwinning!! Eerst gewoon daarvan genieten.
Morgen een poging om heel de rit kalmer te doen, gewoon bij Libby blijven leek me wel een goed plan. Zo konden mijn benen een beetje bekomen van de race van vandaag.

Stage 04: 02-08-2012

Another hot, sunny stage at the 2012 Mongolia Bike Challenge presented by Orbea. The Mongolian National team rider, Tuguldur Tuulkhangai, lead early today, charging to the head of the lead pack. At the top of the next major climb at 50 kilometers, it was the Mongolian followed by Zamora (Buff), Hovey (MBC-Orbea-SMP), and Wallace (Kona), followed by Hagener and Salleh (Chiru-WTB), and Paelinck (Reevax). Sneddon and Wicks (Kona) were about three minutes back due to a flat tire. The pair quickly made up the time, though, and 10 kilometers later it was just Hovey, Zamora and the three Kona riders. This stayed the same for the last 40 kilometers ending in a five person sprint to the finish. Barry Wicks was first to the line, followed by his teammates, Kris Sneddon and Cory Wallace. Wallace still holds the overall lead and is looking strong, especially with the ongoing support of his teammates.
An exciting women´s race has developed as Liesbeth Hessens has pulled within a few minutes of the Elisabeth Adamson who has now won three out of the four stages.


Na ritwinst dag 3, 1'30" achter op roze leiderstrui.
Besloot volgende dagen bij haar te blijven, en zo rustig mogelijk te fietsen.

Dag 4 gaat alles aanvankelijk volgens plan. Ik neem weer een behoorlijk snelle start om even later op de korte beklimmingen mijn eigen tempo te rijden. Dan komt Elisabeth- Libby aansluiten, met aussie Robert. Even later pikt ook Belg Krokie in zo rijden we samen een behoorlijk normaal tempo. Doet goed na de rit van gisteren. Landschappen wisselen elkaar deze keer af, voor het eerst ook een bijzonder leuke downhill, waarbij ik al snel een van de twee mongoolse meisjes kan bijhalen, (die niet zo sterk zijn in downhill) maar net op dat moment glijdt ze onderuit en ik kan haar niet meer ontwijken. De eerste 10 punten voor het overhoop rijden van Mongolen zijn daarmee behaald. (grapje hé) Gelukkig verder geen erg en we kunnen allebei weer op onze fiets springen. Zelfs met de val erbij moet ik na de downhill de rest even opwachten, tijd om mijn zadel weer recht te zetten en iets te eten en te drinken.
De zandstroken maken gelijdelijk plaats voor rocky wegen, waarbij het draaien en keren is, op en af, tussen allerlei bizarre rotsformaties.
En dan natuurlijk, halverwege koers heb ik een eerste platte achterband. Ik ben veel te opgejaagd om die efficient te vervangen, maar gelukkig blijf Krokie bij me, helpt me de band te vervangen en krijgt me gekalmeerd.  bracht me helemaal terug.
Laatste 30km cash betaald, Dan zet Krok zich op kop, ik bijt me vast in zijn wiel en ze stuiven we vooruit. moet lossen. Eerst halen we het groepje bij met de Canadese Jennifer, die achteraf vertelde dat we als een stomende trein zo hard voorbij komen gereden.. als een stofwolk die verder in het landschap vooruit ziet schuiven. Hmm.. Jen is een geschifte zalige meid die ongelofelijk kleurrijk kan vertellen! Als Jen in de buurt komt heb je haar altijd eerder gehoord dan je haar gezien hebt.

En dan komt voor ons ook weer het groepje Libby in zicht, eindelijk. Mooi werk van Krokie.
Sportief gedrag bij de bevoorrading, we wachten tot iedereen herladen is, en ook wanneer Krokie en ik in een grote modderplas ten van komen blijft de rest van de groep wachten.

Maar daarna wreken de eerdere inspanningen zich toch, plots kom ik amper nog vooruit en kan ik zelfs het wil van Libby niet meer houden, die aussies hebben dat natuurlijk gezien, geven nog een duwtje bij en ik moet lossen. De 3de bevoorrading met cola en zoute chips doen me weer goed, Krok zet zich nog eens op kop en zo kunnen we samen tot de finish toch nog een deftig tempo uitrijden.

Vandaag voelde voor het eerst een beetje als België - Australië, zou later alleen maar  versterken, tot in het supportersbusje.
In elk geval, merci Krok voor vandaag!! Af en toe is zo'n steun toch goud waard!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten