after-party

Yesss, alle verslagen per stage zijn helemaal bijgewerkt.
Gewoon hierboven op de juiste stage klikken.
English: scroll down

Ondertussen ben ik al een beetje uitgerust en is het eerste feestje achter de rug.
Pas nu kon ik al jullie reacties lezen, aangezien internet in Mongolië  niet echt vanzelfsprekend was.
Heel erg bedankt voor voor alle aanmoedigingen, leuk om te lezen!!

Na een lange terugreis met vooral 10 uur Moscou airport ben ik weer eens in België.
Uiteraard vind ik het nog steeds jammer dat ik die roze trui niet heb kunnen vasthouden, (en daarmee ook de fiets die je als winnares krijgt en best wel van pas was gekomen...)
Maar misschien is het wel beter zo, want nu denk ik tenminste na over hoe het mis is gelopen en wat ik moet doen om dat te vermijden, of wat ik moet doen om nog beter te zijn volgende keer. Misschien was ik de  sterkste, maar niet de beste, want de beste wint altijd en dat was Elisabeth. En daarbij, moest Solongo op dag 1 geen kettingbreuk gehad hebben had alles er vast nog helemaal anders uit gezien.
Als als als... het maakt nu toch allemaal niets meer uit en het is ook allemaal niet belangrijk. Ik heb het uitgereden en ben nog helemaal gezond, op een paar goeie schaafwonden na. Ik heb een zalige tijd gehad en heb hele lieve mensen leren kennen, bij de Belgische clan voelde ik me écht weer thuis en kon ik helemaal mijn zotte zelf zijn.
Bovendien vind ik na deze race dat het nu eindelijk eens gedaan mag zijn met aan mezelf te twijfelen. Tot nu toe dacht ik bij iedere start: 'wat doe ik hier in godsnaam tussen al die 'echte' ??' Ik ben naar Mongolië gegaan vol twijfel of ik dit wel zou kunnen uitrijden en ik heb verdorie heel de tijd zitten rijden voor de overwinning. Geen haar op mijn hoofd dat met dit scenario rekening gehouden.

Of ik het opnieuw zou doen?? Direct! Ik vind de Mongolia Bike Challenge in zijn totaal écht de max.
Ik hou van de basic conditions, van het kamperen en als alles goed gaat de koude douches. Ik vind het grappig als we met crossed fingers moeten hopen dat we door een rivier komen, of misschien wel ingesloten blijven op ons eilandje. Op die momenten vind ik het een uitdaging om de anderen te blijven entertainen of vind het ik leuk om mee te helpen het kamp te verhuizen. Ik vind het spannend als je gedurende 10 dagen alles kan meemaken qua weersomstandigheden, van storm tot regen of sneeuw en snikheet.
Natuurlijk zijn er dingen die ook anders kunnen, die zijn er altijd. Het bier was te duur.. :-) en ik wist nooit waar ik nu die flessen water moest halen. Aanschuiven om te eten, daar deed ik al helemaal niet aan mee, maar dan zat ik wel een half uur later aan tafel.
Mongolia Bike Challenge is niet iets waar je naartoe moet gaan als je niet tegen onverwachte omstandigheden kan, zo heb ik ook bijgeleerd om niet op 1 rit te rekenen om je klassement goed te maken. Ook als je comfort nodig hebt om 10 dagen vol te houden zoek je beter een andere challenge.
De reden waarom ik hier goed gedaan heb is misschien omdat de Mongolia Bike Challenge meer voor avonturiers is dan voor rasechte racers, of misschien is het hier de perfecte combinatie van beide.

Nu ik dit gedaan heb zou ik in elk geval voor geen geld  willen deelnemen aan een Challenge waarbij je iedere avond op hotel kan, of waarbij er zoveel deelnemers zijn dat je elkaar helemaal niet kent, want ook die kleinschaligheid van MBC maakt het net zo leuk. Iedereen kent iedereen en helpt elkaar op een of andere manier.

Ik heb dus zeker zin om nog eens terug te komen, maar of dat volgend jaar al zal zijn... geen idee.
Helemaal geen idee wat nu de volgende uitdaging wordt. Ga ik verder en nog harder door met mountainbiken? Zoek ik mezelf Liesbeth-gewijs weer een volledig andere uitdaging? Een nieuwe fietsreis van Belgie naar Nepal op mijn eentje? Een wintertrektocht door Groenland of Siberië? Volgende winter wedsrijdjes ski-alpinisme? Weer wat meer bergen beklimmen of misschien toch ook eens voor de adventure-raids/trailruns gaan??
 Ik weet het nog niet, ik denk er nog even over na. (tips zijn altijd welkom!)


In elk geval, nu zaterdag doe ik voor het plezier de Grand Raid mee in Zwitserland. Een wedstrijd van 125 km en 5000 hoogtemeter, die bovendien langs mijn deur passeert.
Met 2 vingers in mijn neus en achteruit. ;-) En ik start helemaal vooraan in het startvak bij de vrouwen, zonder te denken: 'wat doe ik hier in godsnaam tussen al die echte?' Met mijn roze MBC-truitje ben ik zaterdag gewoon 'een echte!'

Tot dan, tot later, en nog eens merci iedereen!
Liesbeth



Thanks  a lot, merci beaucoup à tous le monde pour me supporter pendant la course, et aussi avant, pendant l'hiver.
I'm back in Belgium now, first party yesterday night was really nice. Off course I'm still disappointed about not having that pink jersey, but it makes me also think about where it went wrong and how I can improve. Another good thing is, from now I will stop thinking about myself that I'm not good enough for races. Next time I'll have more confidence, and I'll start like that on the Grand Raid, this saturday in Switserland. Last year I participated there for the very first time and couldn't sleep because I was so nervous. Now I will wear my pink MBC jersey and I will feel like a 'real rider', even if I do the race just for fun.
About MBC, I'm quite sure I want to do it again one day. I really loved the whole thing, the combination of racing and camping. I don't mind the unexpected events and I think it's exciting when we might be stuck for another day because of the floodings.
Maybe the MBC is more an adventure than a race, maybe that is the reason why I enjoyed it so much.
From now I can start thinking about another challenge, on te mtb or not, it might be something completely different, as long as it is crazy enough... :-)